Licznik odwiedzin
W zakrystii
Błogosławione miejsce spotkań z Panem Bogiem
nr 5 (83) z 13 IX 2008r. /str. 1
Ks. kan. Andrzej Perdzyński
Przed nami ważna uroczystość - konsekracja komorowskiego kościoła. Jakże pięknie wpisuje się to święto w rozważania o modlitwie, będące tematem przewodnim tego numeru. Jej znaczenie trudno przecenić w naszym życiu duchowym. Dojrzała rozmowa z Bogiem jest jego kwintesencją. A kościół centralnym miejscem wspólnotowej modlitwy, czemu dajemy szczególny wyraz poprzez stosowne ryty - słowa i gesty, poprzez namaszczanie murów i ołtarzy... Wielu parafian pyta mnie: "Czemu tak późno konsekrujemy nasz kościół?" Nie znam odpowiedzi na to pytanie. Ale wiemy, że przez długie lata nasza maleńka świątynia wedle prawa kanonicznego i w mentalności wiernych była po prostu kaplicą z przyzwoleniem na odprawianie nabożeństw. Dlaczego jej nie konsekrowano, gdy staliśmy się parafią? Nie wiem. Może w cichości serca poprzedni proboszczowie "marzyli" o wzniesieniu okazalszej budowli. Owa myśl i mnie nie była obca... Uważam jednak, że z uświęceniem miejsca naszych spotkań z Bogiem dłużej nie możemy zwlekać!
Jestem już z Wami ponad 12 lat. Każdego roku, gdy w całej diecezji, w całym Kościele Lokalnym i Powszechnym odprawiano wspólne, doroczne modły świątyń konsekrowanych - czułem żal, że nasz kościółek nie należy do tej wielkiej rodziny. Dlatego cieszę się, że od tego roku obok dorocznych obchodów odpustu, wspominania święta Patronki parafii - Dnia Jej Narodzin, obok comiesięcznego i corocznego wspominania koronacji cudownego wizerunku Matki Bożej Miłosiernej z Komorowa, przybędzie nam uroczystość wspominania Konsekracji MIEJSCA, które w tak prostych słowach opisuje pani Katarzyna Jany:
tu kamienie szepczą
o echu tysięcy kroków
o modlitwach cichych
posadzce łzami zroszonej
o tych sercach
wiarą przepełnionych
co Świątynię wznosiły
w której ty dzisiaj
pochylasz głowę
w cichym dziękczynieniu.
|
|
|
Awers Okolicznościowej Karty Wydanej z Okazji Konsekracji Kościoła w Komorowie. fot. Bartosza Duczmala |
Rewers karty. Piersza fotografia budowa kościoła, ks. J. Jakubczyk z ekipą murarska fot. archwum; Na drugiej utrwalono moment podpisywania Aktu Koronacyjnego cudownego obrazu Matki Miłosiernej z Komorowa z września 2004 roku fot. K. Rodak |
Co znaczy słowo konsekracja? Pochodzi ono z łac. consecratio, consecrare, 'poświęcenie', 'poświęcać'. W Kościele rzymsko-katolickim jest ono znane i powszechnie stosowane. W czasie każdej Eucharystii kapłan chleb i wino przeistacza w Ciało i Krew Chrystusa. Ku świętości powołuje się zakonnice, biskupów i synów ludu bożego do kapłaństwa. Liturgia zna wiele rytów uświęcających, w tym również murów Domu Pana. Pierwszy, najpiękniejszy opis tej ceremonii dotyczy zbudowanej przez Salomona i jego lud Złotej Świątynii zwanej Świątynią Salomona. Po "Akcie poświęcenia" następuje piękna modlitwa "budowniczego". Padają między innymi takie znamienne słowa: Zważ więc na modlitwę Twego sługi i jego błaganie, o Panie, Boże mój, i wysłuchaj to wołanie i tę modlitwę, w której dziś Twój sługa stara się ubłagać Cię o to, aby w nocy i w dzień Twoje oczy patrzyły na tę świątynię. Jest to miejsce, o którym powiedziałeś: "Tam będzie moje Imię" - tak, aby wysłuchać modlitwę, którą zanosi Twój sługa na tym miejscu. Dlatego wysłuchaj błaganie Twego sługi i Twego ludu, Izraela, ilekroć modlić się będzie na tym miejscu [1 Krl. 8]. Proszę niech każdy z Was sięgnie po ten tekst z rozdziału 7 i 8 z Pierwszej Księgi Królewskiej Starego Testamentu. Przeczytawszy go uważnie zrozumiemy, czym jest uświęcenie miejsca. Pojmiemy, iż dając Bogu wzniesiony przez nas DOM, tak naprawdę przyczyniamy dobra sobie samym, bo: Kiedy Twój lud spotka klęska od nieprzyjaciela za to, że zgrzeszył przeciw Tobie, a oni się nawrócą do Ciebie i będą wzywać Twego imienia, modlić się do Ciebie i błagać w tej świątyni, wtedy Ty wysłuchaj w niebiosach i przebacz grzech Twego ludu. [...] Przebacz łaskawie ludowi Twojemu to, czym zgrzeszył przeciw Tobie, oraz wszystkie jego występki, przez które odstąpił od Ciebie, i skłoń ich zaborców do miłosierdzia, aby zmiłowali się nad nimi. [1 Krl. 8]
Zatem MODLITWA I ŚWIĄTYNIA tworzą nierozerwalny mistyczny łańcuch więzi człowieka z jego Stwórcą, Panem i Bogiem.
--------------------------
ks. kan. Andrzej Perdzyński
Fotoreportaż