Licznik odwiedzin
Poznajemy Komorów
Ulica Jana Kochanowskiego
MPnr 20 z 28 V 2000r. /str. 40 - 41
Leży na terenie parceli Granice, łączy ulicę Reja i Poprzeczną. Można ją nazwać "ulicą w budowie", nie tylko dlatego, że nawierzchnię ma jeszcze nie utwardzoną, pełną zdradliwych dołów.
Stoi na niej zaledwie 9 domów, lecz chyba tylko 5 jest w pełni ukończonych i zamieszkanych. W czasie tegorocznej wizytacji duszpasterskiej udało się księżom dotrzeć do mieszkańców tylko trzech domów.
Jan Kochanowski
To znakomity poeta polski doby renesansu i najwybitniejsza indywidualność poetycka w całej Słowiańszczyznie od średniowiecza aż po czasy romantyzmu.
Jan Kochanowski
Urodził się w roku 1530 w Sycynie (d. woj. radomskie) pochodził z licznej rodziny szlacheckiej. Studia rozpoczął bardzo wcześnie. Już w półroczu letnim 1544 roku w spisie studentów Uniwersytetu Krakowskiego zapisano - "Jan Kochanowski, syn Piotra z Sycyny, z diecezji krakowskiej". Zapisanie się na wydział artium Akademii Krakowskiej to początek 15-letniego okresu studiów i wędrówek studenckich Kochanowskiego. Wiele lat spędził we Włoszech, głównie w Padwie, czynnie uczestnicząc w życiu młodzieży i wyróżniając się wśród kolegów jako poeta - latynista. Podróżował również do Wenecji, Rzymu i Neapolu. Na koniec studenckich wędrówek udał się do Francji, by po kilku miesiącach pobytu m. in. w Paryżu, w roku 1559 powrócić na stałe do Polski. Układ z rodzeństwem i podział majątku po rodzicach rozpoczął okres dworski w życiu Kochanowskiego. Związał się zrazu z dworem J. Firleja, a potem F. Padniewskiego; na przełomie 1563/64 roku został jednym z sekretarzy i dworzaninem króla Zygmunta Augusta. Lata te, to najbardziej wszechstronny okres twórczości poetyckiej Jana Kochanowskiego, związanego ze środowiskiem dworzan - literatów i wybitnych humanistów skupiających się w głównym wówczas ośrodku kulturalnym i wydawniczym Polski, Krakowie.
W początkowych latach tego okresu powstaje poezja epicka, zwłaszcza publicystyczno-polityczna: roztrząsająca sprawy wojska i skarbu Rzeczypospolitej - Satyr oraz zalecająca obywatelską dbałość o państwo - Zgoda.
Kochanowski - dworzanin lubuje się we fraszkach, odbijających z równą wiernością życie dworskie i życie własne twórcy. To on uczynił
te drobiazgi poetyckie cackami l może im zawdzięczał szybki rozgłos, chociaż krążyły tylko w rękopisach.
W roku 1574, w dwa lata po śmierci króla, rozwiązał poeta swoje stosunki z dworem i osiadł na wsi, w Czarnolesie, żeniąc się z Dorotą Podlodowską.
Rycina z XIX wieku przedstawiająca Jana Kochanowskiego pod sławną czarnoleską lipą
Lata spędzone w Czarnolesie to okres szczęścia rodzinnego i spokojnej pracy. Powstały wtedy dwa cykle Pieśni, najciekawsza z nich Pieśń świętojańska o sobótce głosi ideał wiejskiego, ziemiańskiego szczęścia.
Nie odsuwał się jednak poeta i teraz od spraw państwa. Gdy królem Polski został Stefan Batory, zrozumiał jego wielkość, zrozumiał dążenia polityczne nowego władcy i Zamoyskiego. Na zaślubiny z Krystyną Radziwiłłówną ofiarował Zamoyskiemu pierwszą w Polsce próbę tragedii Odprawę posłów greckich.
Spokojne, pogodne życie przerwał Kochanowskiemu niespodziewany cios. Zmarło najukochańsze z jego dzieci, malutka Urszula. Zachwiał się pod tym ciosem cały pogląd na świat poety. Wrócił jednak do równowagi i postawił swojemu dziecku taki pomnik, jakiego nie ma żadne inne dziecko na całym świecie - Treny.
Obraz Jana Matejki przedstawiający Jana Kochanowskiego płaczącego nad śmiercią kochanej Orszulki
Znów oddał się pracy literackiej, postanowił ogłosić utwory, które dotąd zachował w rękopisach. Wydał ody, elegie, drobne wiersze łacińskie oraz fraszki i przygotował do druku Pieśni.
Śmierć zaskoczyła poetę w Lublinie, gdzie zmarł 22 sierpnia 1584 roku.
Kochanowski - poeta dwujęzyczny, do końca życia pisał po łacinie i po polsku. Dowiódł, że w języku polskim wypowiedzieć można to wszystko, co dochodziło do głosu w wytwornej poezji łacińskiej. W swojej poezji łączył dwie wielkie tradycje: grecko-rzymską i biblijną.
Swoje uczucia religijne wypowiedział w śpiewanym do dziś hymnie Czego chcesz od nas, Panie i wierszowanym przekładzie Psalmów Dawida. W Psałterzu Dawidów wprowadził poeta ogromne urozmaicenie rodzajów strof, dał ich aż trzydzieści rodzajów. Wydawany wielokrotnie stał się nie tylko księgą świętą pieśni (śpiewano je na melodię, które ułożył ówczesny znakomity kompozytor, Mikołaj Gomółka) - stał się ponadto skarbcem form poetyckich dla poezji późniejszej.
Utwory poetyckie Kochanowskiego pozwalają na odtworzenie jego poglądu na świat. Ideałem poety było zachowanie "miary" w życiu, co pozwala pędzić dni w spokoju i swobodzie. Z ową "miarą" łączyć się musi cnota, podstawa czystego sumienia, warunek nieodzowny szczęścia.
--------------------------
Teresa Poręba